خزان

در صنایع حساس مانند فرآوری آب و نفت و گاز از عواملی مانند ایزوتیازولین، گلوتارآلدئید و کلر برای از بین بردن میکروارگانیسم ها (کپک، مخمر، کپک) و باکتری های مضر استفاده می شود. به این مواد بیوسید می گویند. در این مقاله قصد داریم با مطالعه دقیق این مواد، بیوسیدها را بدانیم و کاربرد آنها را بیاموزیم. علاوه بر این، انواع مختلف بیوسیدها از روش های مختلفی برای کنترل باکتری ها استفاده می کنند که در ادامه با آنها آشنا خواهیم شد.
برای اطلاع از قیمت بایوساید به سایت آبان شیمی پالایش مراجعه نمایید.

با توجه به هدف عملکردی، بیوسیدها به دو گروه اکسید کننده و غیر اکسید کننده تقسیم می شوند:

بیوسید اکسیداتیو

این نوع بیوسیدها معمولاً بر پایه هیپوکلریت سدیم، هیپوکلریت کلسیم و کلر هستند. این گروه از طریق الکترولیز و اکسیداسیون باکتری ها را از بین می برد. در ادامه چند نمونه از بیوسیدهای اکسید کننده را نشان خواهیم داد.

پراکسید هیدروژن: بیوسید سازگار با محیط زیست

پراکسید هیدروژن یک سم زدایی قوی است که می تواند ویروس ها، باکتری ها و مخمرها را از بین ببرد.

این ماده فقط به آب و هیدروژن تجزیه می شود. بنابراین از نظر محیط زیست ایمن بوده و برای ضدعفونی تجهیزات پزشکی و سطوح مختلف استفاده می شود.

البته پراکسید هیدروژن ماده ای ناپایدار است و به راحتی نمی توان آن را ذخیره کرد. اما ترکیب آن با مواد دیگری مانند مونوفنیل گلیکول، اسید استوفسفونیک و اسید لاکتیک علاوه بر پایداری، باعث کاهش PH آن نیز می شود و این بیوساید را برای ضدعفونی مناطق با رطوبت بالا ایده آل می کند.

ازن: بیوسید گازی

این بیوساید هم به صورت گازی و هم مایع قابل استفاده است. ماندگاری طولانی تری نسبت به پراکسید هیدروژن دارد و ساخت آن راحت تر است. اما باید در غلظت مناسب استفاده شود، زیرا ازن ماده ای سمی است. این ماده برای تصفیه آب و ضد عفونی اتاق های بیمارستان استفاده می شود.

عامل آزاد کننده کلر

عوامل آزاد کننده کلر (CRAs) عبارتند از هیپوکلریت سدیم، هیپوکلروس اسید و دی کلرو ایزوسیانورات سدیم.

هیپوکلریت سدیم (NaOCl) در بسیاری از ضدعفونی‌کننده‌های خانگی (سفیدکننده‌ها و اسپری‌ها) استفاده می‌شود. اسید هیپوکلروس (HOCl) ارزان اما سمی است. از این ماده برای شستشوی دهان و ضد عفونی کردن زخم ها استفاده می شود.

مقدار کلر، سطح pH و وجود مواد آلی بر اثربخشی مواد آزاد کننده کلر تأثیر می گذارد.

بیوسیدهای غیر اکسید کننده

در موارد خاص، این بیوسیدهای غیر اکسید کننده با صلاحدید متخصصان در صنعت استفاده می شوند. نوع ماده استفاده شده و مقدار آن بسیار مهم است و استفاده نادرست منجر به رسوب میکروبی می شود.

بیوسیدهای آمونیوم

این نوع بیوسیدها برای جلوگیری از گسترش عفونت و ضدعفونی در صنایع مختلف استفاده می شوند و می توانند میکروارگانیسم های چربی دوست را از بین ببرند. به عنوان مثال از موادی مانند بنزیل دی متیل دودسیل آمونیوم کلرید (BAC 12) و بنزیل دی متیل تتراسید کلرید آمونیوم (BAC 14) و بنزیل دی متیل هگزادسیل آمونیوم کلرید (BAC 16) برای ضدعفونی مخازن حمل شیر استفاده می شود.

این نوع زیست کش ها سمی یا سرطان زا نیستند و رادیکال های آزاد تولید نمی کنند. به همین دلیل است که آنها به طور گسترده در محصولات تمیز کننده و لوازم آرایشی خانگی استفاده می شوند.

بیوسیدهای ایزوتیازولین

این ماده در سیستم های خنک کننده، صنایع کاغذ و پتروشیمی و به عنوان نگهدارنده در لوازم آرایشی و بهداشتی کاربرد دارد. به طور گسترده در محیط های اسیدی استفاده می شود و محلول در آب است.

گلوتارالدهیت بیوسیت

گلوتارآلدئید از رشد باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می کند. خیلی خوب در آب حل می شود و کف نمی کند و کف نمی کند. این بیوسید در استخرهای شنا و تصفیه آب صنعتی از جمله سیستم های خنک کننده استفاده می شود.

مکانیسم اثر بیوسیدها

بیوسیدها چگونه باکتری ها را از بین می برند؟ هر نوع بیوسید روش منحصر به فردی برای از بین بردن میکروارگانیسم ها دارد.

پراکسید هیدروژن و باکتری های اکسید کننده

این بیوسید با آزادسازی رادیکال های هیدروکسیل باعث آسیب سلولی می شود. همچنین به دلیل وزن مولکولی کمتری که نسبت به میکروارگانیسم ها دارد، می تواند به غشای سلولی و آنزیم های درون سلولی نفوذ کند، لیپیدها و نوکلئوزیدها را اکسید کند.

ازن میکروارگانیسم ها را از بین می برد

ازن مانند پراکسید هیدروژن یک اکسید کننده قوی است و بسیاری از انواع ویروس ها، قارچ ها و تک یاخته ها را از بین می برد. این ماده فسفولیپیدهای غشایی را شکافته و سلول های باکتریایی و لیپوپروتئین ها را تجزیه می کند.

در صنایع حساس مانند فرآوری آب و نفت و گاز از عواملی مانند ایزوتیازولین، گلوتارآلدئید و کلر برای از بین بردن میکروارگانیسم ها (کپک، مخمر، کپک) و باکتری های مضر استفاده می شود. به این مواد بیوسید می گویند. در این مقاله قصد داریم با مطالعه دقیق این مواد، بیوسیدها را بدانیم و کاربرد آنها را بیاموزیم. علاوه بر این، انواع مختلف بیوسیدها از روش های مختلفی برای کنترل باکتری ها استفاده می کنند که در ادامه با آنها آشنا خواهیم شد.
برای اطلاع از قیمت بایوساید به سایت آبان شیمی پالایش مراجعه نمایید.

با توجه به هدف عملکردی، بیوسیدها به دو گروه اکسید کننده و غیر اکسید کننده تقسیم می شوند:

بیوسید اکسیداتیو

این نوع بیوسیدها معمولاً بر پایه هیپوکلریت سدیم، هیپوکلریت کلسیم و کلر هستند. این گروه از طریق الکترولیز و اکسیداسیون باکتری ها را از بین می برد. در ادامه چند نمونه از بیوسیدهای اکسید کننده را نشان خواهیم داد.

پراکسید هیدروژن: بیوسید سازگار با محیط زیست

پراکسید هیدروژن یک سم زدایی قوی است که می تواند ویروس ها، باکتری ها و مخمرها را از بین ببرد.

این ماده فقط به آب و هیدروژن تجزیه می شود. بنابراین از نظر محیط زیست ایمن بوده و برای ضدعفونی تجهیزات پزشکی و سطوح مختلف استفاده می شود.

البته پراکسید هیدروژن ماده ای ناپایدار است و به راحتی نمی توان آن را ذخیره کرد. اما ترکیب آن با مواد دیگری مانند مونوفنیل گلیکول، اسید استوفسفونیک و اسید لاکتیک علاوه بر پایداری، باعث کاهش PH آن نیز می شود و این بیوساید را برای ضدعفونی مناطق با رطوبت بالا ایده آل می کند.

ازن: بیوسید گازی

این بیوساید هم به صورت گازی و هم مایع قابل استفاده است. ماندگاری طولانی تری نسبت به پراکسید هیدروژن دارد و ساخت آن راحت تر است. اما باید در غلظت مناسب استفاده شود، زیرا ازن ماده ای سمی است. این ماده برای تصفیه آب و ضد عفونی اتاق های بیمارستان استفاده می شود.

عامل آزاد کننده کلر

عوامل آزاد کننده کلر (CRAs) عبارتند از هیپوکلریت سدیم، هیپوکلروس اسید و دی کلرو ایزوسیانورات سدیم.

هیپوکلریت سدیم (NaOCl) در بسیاری از ضدعفونی‌کننده‌های خانگی (سفیدکننده‌ها و اسپری‌ها) استفاده می‌شود. اسید هیپوکلروس (HOCl) ارزان اما سمی است. از این ماده برای شستشوی دهان و ضد عفونی کردن زخم ها استفاده می شود.

مقدار کلر، سطح pH و وجود مواد آلی بر اثربخشی مواد آزاد کننده کلر تأثیر می گذارد.

بیوسیدهای غیر اکسید کننده

در موارد خاص، این بیوسیدهای غیر اکسید کننده با صلاحدید متخصصان در صنعت استفاده می شوند. نوع ماده استفاده شده و مقدار آن بسیار مهم است و استفاده نادرست منجر به رسوب میکروبی می شود.

بیوسیدهای آمونیوم

این نوع بیوسیدها برای جلوگیری از گسترش عفونت و ضدعفونی در صنایع مختلف استفاده می شوند و می توانند میکروارگانیسم های چربی دوست را از بین ببرند. به عنوان مثال از موادی مانند بنزیل دی متیل دودسیل آمونیوم کلرید (BAC 12) و بنزیل دی متیل تتراسید کلرید آمونیوم (BAC 14) و بنزیل دی متیل هگزادسیل آمونیوم کلرید (BAC 16) برای ضدعفونی مخازن حمل شیر استفاده می شود.

این نوع زیست کش ها سمی یا سرطان زا نیستند و رادیکال های آزاد تولید نمی کنند. به همین دلیل است که آنها به طور گسترده در محصولات تمیز کننده و لوازم آرایشی خانگی استفاده می شوند.

بیوسیدهای ایزوتیازولین

این ماده در سیستم های خنک کننده، صنایع کاغذ و پتروشیمی و به عنوان نگهدارنده در لوازم آرایشی و بهداشتی کاربرد دارد. به طور گسترده در محیط های اسیدی استفاده می شود و محلول در آب است.

گلوتارالدهیت بیوسیت

گلوتارآلدئید از رشد باکتری ها و قارچ ها جلوگیری می کند. خیلی خوب در آب حل می شود و کف نمی کند و کف نمی کند. این بیوسید در استخرهای شنا و تصفیه آب صنعتی از جمله سیستم های خنک کننده استفاده می شود.

مکانیسم اثر بیوسیدها

بیوسیدها چگونه باکتری ها را از بین می برند؟ هر نوع بیوسید روش منحصر به فردی برای از بین بردن میکروارگانیسم ها دارد.

پراکسید هیدروژن و باکتری های اکسید کننده

این بیوسید با آزادسازی رادیکال های هیدروکسیل باعث آسیب سلولی می شود. همچنین به دلیل وزن مولکولی کمتری که نسبت به میکروارگانیسم ها دارد، می تواند به غشای سلولی و آنزیم های درون سلولی نفوذ کند، لیپیدها و نوکلئوزیدها را اکسید کند.

ازن میکروارگانیسم ها را از بین می برد

ازن مانند پراکسید هیدروژن یک اکسید کننده قوی است و بسیاری از انواع ویروس ها، قارچ ها و تک یاخته ها را از بین می برد. این ماده فسفولیپیدهای غشایی را شکافته و سلول های باکتریایی و لیپوپروتئین ها را تجزیه می کند.